Enorme Angst deel 1 - Opstand der oceanen

Tekst: Denis Lapiere (naar een boek van Stefan Wul)
Tekeningen: Mathieu Reynes
Uitgeverij: Dark Dragon Books

Het is eigenlijk een rare titel, Enorme Angst. Het is moeilijk om de vinger erop te leggen wat mijn probleem nou echt is met die titel, maar het voelt een beetje gekunsteld. Alsof de vertaler moeite had een goede vertaling te vinden voor de titel, en dan maar heeft gekozen voor iets dat de lading dekt. Toch is het meer iets dat je gebruikt om je gevoelens te beschrijven ("toen ik die Argentijn naar de strafschopstip zag lopen, voelde ik Enorme Angst") dan om je nieuwe topboek mee te beschrijven.
Want ja, net als de andere boeken in Dark Dragon's universum van Stefan Wul is ook Enorme Angst absoluut een topboek te noemen.

Het gegeven van dit boek is niet eens zo origineel. De aarde is weer eens in gevaar, dit keer door spontane natuurverschijnselen die een groot deel van onze planeet onder water zetten. We hebben het al eens eerder gezien, alhoewel daar wel bij gezegd moet worden dat het boek waar deze strip op gebaseerd is al wat jaartjes ouder is.
De held van ons boek gaat, als onderdeel van een speciale eenheid van een overkoepelende wereldorganisatie, onderzoeken wat er aan de hand is. Hij stuit daarbij op mysterieuze wezens die blijkbaar niet het beste voor hebben met de mensheid.

Het grootste deel van dit eerste van twee delen is eigenlijk een aanloop naar dit laatste, maar die aanloop is wel erg goed en spannend uitgewerkt. De dreiging is voelbaar op de pagina's, sterk geholpen dooor de fantastische tekeningen van Mathieu Reynes (die we laatst ook al in Alter Ego zagen). Het dagelijkse leven wordt bruut onderbroken en het boek weet, ondanks dat het de wereldwijde vernietiging eigenlijk nooit laat zien, op subtiele wijze toch merken dat er wel degelijk sprake is van Enorme Angst.

En alhoewel er verder ook niet eens zoveel plotontwikkeling is, is dit toch zeker een geslaagd startdeel van dit tweeluik. Jammer eigenlijk, maar twee delen voor zo'n leuk verhaal, terwijl er heel wat minder interessante SF-strips te lezen zijn die maar eindeloos door blijven zwoegen...

8/10

US: Grayson deel 1 - DC Comics

Tekst: Tim Seeley en Tom King
Tekeningen: Mikel Janin
Uitgeverij: DC Comics

Wat doe je met een superheld wiens rol eigenlijk een beetje is uitgespeeld? Besluit je als uitgeverij om hem om zeep te helpen en over een paar jaar weer tot leven te wekken in een maandenlange crossover waar tientallen series bij betrokken zijn? Of haal je de held weg uit zijn vertrouwde omgeving en doe je iets nieuws met hem? Normaal gesproken zou je verwachten dat in het geval van DC Comics het antwoord de eerste optie zou zijn, maar verrassend genoeg hebben ze bij DC toch voor optie twee gekozen. Gelukkig maar, want hierdoor heeft Dick Grayson, alias Robin, alias Nightwing, opeens de hoofdrol te pakken in een hele leuke, nieuwe serie.

Dick Grayson is altijd een van mijn favoriete DC-personages geweest. Hij was altijd een nuchtere, sympathieke kerel die een verademing was binnen het rariteitenkabinet dat DC in Gotham en Bludhaven rond laat lopen. Maar net als veel andere DC-helden liep hij na de start van New 52 een beetje zielloos rond, en in de meest recente megacrossover van DC leek het er zelfs even op dat hij genadeloos geslachtofferd zou worden. Mede daarom is deze nieuwe serie zo'n leuke verrassing. Grayson is weggehaald uit Bludhaven en Gotham City en reist nu de wereld rond als een soort van spion, werkend voor een schimmige organisatie die (waarschijnlijk) als doel heeft de wereld te redden. En zo vinden we Dick opeens op het dak van een rijdende trein, op het punt het op te nemen tegen Russische spionnen. Dat is weer eens wat anders dan keer op keer dezelfde bad guys die de voormalige Nighwing in zijn carriere keer op keer tegenkwam. Hij krijgt daarbij zelfs assistentie van een andere ex-superheld die regelmatig in het Batman-universum te zien was.

Ik geef het toe, het hele boek door was ik bang dat er iets zou gebeuren dat mijn wantrouwen jegens de recente richting die het DC-universum heeft genomen zou rechtvaardigen. Maar nee. Afgezien van een cameo-optreden van een andere DC-superheld staat dit boek behoorlijk op zichzelf, en laten we hopen dat het ook zo blijft. Marvel is momenteel goed bezig met een grote reeks series die lekker op zichzelf rond mogen huppelen en die gevrijwaard blijven van verstikkende crossovers. Dat deze series door het grote publiek omarmd worden heeft de mensen bij DC hopelijk een goed idee gegeven. En mocht je je afvragen of een held als Dick Grayson wel werkt buiten zijn vertrouwde omgeving, probeer deze comic dan gewoon eens. Je zult er aangenaam door verrast worden.

8/10

Niourk 2: De Stad

Tekst: Oliver Vatine (naar Stephen Wul)
Tekeningen: Oliver Vatine
Uitgever: Dark Dragon Books

Dit tweede deel in de serie Niourk is al een aardig aantal pagina's onderweg als er opeens twee nieuwe personages worden geintroduceerd. Tot aan dat moment was dit boek het verhaal van een jongetje dat samen met een beer een post-apocalyptische wereld aan het ontdekken is, maar nu weten we opeens dat er ook nog hele andere mensen in het spookachtige, verlaten Niourk leven. Het boek, dat al een paar aardige ideeen aan het jongleren was, krijgt er zo opeens nog wat extra diepgang bij, en schakelt daarna constant tussen de oude en de nieuwe hoofdpersonen.

De oude hoofdpersonen, beer en jongetje, kennen we natuurlijk nog uit het vermakelijke eerste deel. De dagelijkse beslommeringen van een oermens-achtige stam nemen een onverwachte wending als er een jongetje wordt geinttroduceerd, dat qua afkomst duidelijk niet bij de stam hoort. Hij wordt maar net aan getolereerd, tot er dingen misgaan en hij daar de schuld van krijgt. De jongen wordt verstoten, maar ontdekt dan de overblijfselen van een grote, vergane stad, die duidelijk maken dat dit verhaal zich afspeelt op onze wereld, en niet in het verleden, maar ver in de toekomst. In dit tweede deel gaat de jongen terug naar de stam met het nieuws over zijn ontdekking, in de hoop alsnog geaccepteerd te worden, maar ontdekt dan dat zijn oude dorp vernietigd is en dat de stamleden zijn vertrokken. Hij reist ze achterna en komt erachter dat de stam in gevecht is verwikkeld met monsterachtige octopuswezens, die de stamleden zien als een smakelijk hapje. Als de jongen, met behulp van wapens die in de stad heeft gevonden, zijn stam heeft geholpen af te rekenen met de monsters, blijkt er nog een ander probleem te zijn: alle stamleden zijn ziek en een oplossing is niet een twee drie voor handen. De jongen ziet als enige optie dat hij en de overgebleven stamleden naar Niourk toe gaan, een reusachtige stad, in de hoop daar een redmiddel te vinden. Maar ja, of dat zomaar gaat lukken...

Waar deel een van Niourk een aantal leuke plot twists kende, daar voert dit tweede deel het verrassingsgehalte nog even verder op. Je kunt bij dit science fiction avontuur van de hand van de Franse SF-auteur Stefan Wul zomaar opeens na een aantal pagina's het gevoel hebben een heel ander boek te zitten lezen dan je in een eerder stadium dacht. En dat is leuk, zo'n rijke, verrassende wereld vol zorgvuldig ontsluierende geheimen. Alhoewel ik het originele boek waar deze strip op is gebaseerd niet ken (eerlijk gezegd is de naam Stefan Wul sowieso een nieuwe ontdekking voor me, en ik ben bepaald niet onbekend met het SF-genre), lijkt het er wel op dat stripauteur Vatine het verhaal vakkundig verstript heeft. Hij doseert de verrassingen heel goed en zorgt er voor dat je aan het einde van dit deel de haren uit je hoofd trekt bij de realisatie dat je weer moet wachten op de ontknoping. Dat Vatine ook nog eens een zeer begenadigd tekenaar is, draagt alleen maar bij aan de vreugde.

8/10

Nicodemus Red deel 1: De draken van Hillrude

Tekst: Crisse
Tekeningen: Maba
Uitgeverij: Dark Dragon

Het eerste deel van Nicodemus Red is een boek dat in eerste instantie, bij het doorbladeren in de winkel, aan zal spreken vanwege de tekeningen. Nieuwkomer Maba heeft een tekenstijl die bijna een exacte kopie is van die van Crisse. Dat komt mooi uit, want laat Crisse het verhaal nou geschreven hebben (hij zal ongetwijfeld ook wel wat in de melk te brokkelen hebben gehad als het aankomt op de tekenstijl van het verhaal). Het is bijna alsof je een dure tekenfilm zit te kijken, maar dan wel eentje die is gemaakt met een eindeloos budget, met alle mogelijke elementen die het fantasygenre maar te bieden heeft.

Op een wereld die sterk lijkt op de onze, maar dan met een flinke steampunk-laag eroverheen, wordt een wedstrijd uitgeschreven. Er moeten draken gevonden worden, en een groot aantal onverschrokken avonturiers ziet daar wel wat in. De motieven van al deze avonturiers zijn niet allemaal even nobel, maar de held van het verhaal, Nicodemus Red, heeft niks kwaads in de zin met de draken. Probleem is alleen: is het wel verstandig om deze monstreuze creaturen wel wakker te maken? De mensen die wonen in het gebied waar de draken voorkomen hebben er zo hun twijfels over, en doen er dan ook alles aan om de wedstrijd te dwarsbomen.

De Draken van Hillrude roept herinneringen op aan het soort film dat vroeger vaak werd gemaakt, waarin een groep uiteenlopende personages meedoet aan een wedstrijd die al snel ontaardt in een uitputtingsslag, waarbij iedereen met list en bedrog probeert de winst op te eisen. Denk bijvoorbeeld aan Rat Race, maar ook het veel oudere Those Magnicent Men In Their Flying Machines, om er maar twee te noemen. Persoonlijk houd ik daar wel van, en Crisse heeft zijn eigen versie leuk aangekleed. Draken, steampunk, onverschrokken (beetje saaie) helden, snode types en mooie vrouwen, ik denk niet dat Crisse ook maar 1 element uit dit genre heeft vergeten. En mede dankzij de tekeningen is het dan ook behoorlijk genieten van Nicodemus Red. Bevat dit boek ook maar 1 element dat je niet al meerdere keren eerder bent tegengekomen? Nee, dat dan weer niet. Maar het maakt ook niet uit. De pagina's vliegen veel te snel door je vingers en na de cliffhanger op het eind is het lange wachten op deel 2 aangebroken,

7/10