Mooie Navels 5 - Een duivels duo

Duivels leuk

Een paar maanden geleden maakte ik voor het eerst kennis met Mooie Navels, ik liep er langs in een van de stripspeciaalzaken waar ik wel eens kom. Het stond in het hoekje jonge meidenstrips, waar ik normaal gesproken alleen af en toe kijk om te zien of er misschien iets tussenstaat dat mijn dochter zou kunnen interesseren. De eigenaar van de stripwinkel zag me kijken, en begon een enthousiast betoog over hoe leuk hij de strip zelf wel niet vond. Het woord gloeiend was hier prima van toepassing en ik was dan ook verkocht. Gelukkig maar, want alhoewel Mooie Navels genoeg jonge meiden zal aanspreken, is het inderdaad een van die zeldzame strips die leuk is voor alle leeftijden. Zelfs een mopperige bijna-veertiger als ik kan me prima vermaken met de avonturen van de vriendinnen Jenny, Vicky en Karin.

Eigenlijk is vriendinnen een groot woord. Jenny en Vicky zijn de populairste meiden van school, terwijl Karin zich aan het andere einde van de populariteitsschaal bevindt. De mooie meiden gebruiken hun minder bedeelde vriendin/slachtoffer dan ook voornamelijk voor het maken van hun huiswerk, en om kattigheden op uit te proberen. Vooral in de eerdere boeken is het soms tenenkrommend wat Jenny en Vicky allemaal met Karin uitspoken, maar het blijft leuk, omdat je als lezer aan kunt voelen dat de balans een keer om zal slaan. En jawel, in deel 5 gebeurt dit dan ook.

Karin heeft een jongen ontmoet, Albin genaamd, die haar doet inzien dat ze helemaal niet zo waardeloos is als haar vriendinnen haar soms doen denken, en hij transformeert niet alleen haar uiterlijk, maar ook haar innerlijk. Jenny en Vicky moeten bij zichzelf te rade, en komen al snel tot de conclusie dat ze niet zonder Karin kunnen. Niet alleen hebben ze haar nodig voor hun huiswerk, maar eigenlijk missen ze haar ook gewoon als vriendin. Daar komt bij dat ze Albin niet helemaal vertrouwen, en dus schakelen ze de ex van Karin, Dan, in om hen mee te helpen Karin los te weken van haar nieuwe vlam.

Mooie Navels is een gag-reeks, maar de grappen staan niet los van elkaar. Dit geeft veel extra diepgang aan de strip, ook al zijn sommige gags alleen bedoeld om het verhaal verder te laten gaan, en niet zozeer om een glimlach op je gezicht te toveren. Toch gebeurt dat laatste ook vaak genoeg, want Mooie Navels is simpelweg een van de leukste gagstrips van het moment. De personages zijn niet tweedimensionaal maar ontwikkelen zich echt, en jonge meisjes en mopperige bijna-veertigers kunnen het niet helpen steeds meer om hen te geven. Komt bij dat de tekenstijl van Delaf perfect bij de stijl van de strip past. Zijn tekeningen lijken misschien simpel, maar hebben grote kracht en soepelheid. Het maakt dat Mooie Navels domweg een heerlijke strip is om te lezen. En schaamte om zo'n jonge meiden strip te kopen is niet nodig, evenmin als de smoes "het is voor mijn nichtje/dochter/buurmeisje". Waarschijnlijk geniet de verkoper net zoveel van deze strip als jij zult doen.

*****

Robbedoes en Kwabbernoot 52 - De schaduwzijde van Z

Monsters op de maan

Met Alarm! Zwendeltuig!, hun debuut in de reguliere reeks Robbedoes en Kwabbernoot-albums, lieten Fabien Vehlmann en Yoann zien dat ze het in zich hebben om de populairste liftjongen in stripland spannende avonturen te laten beleven. Hun tweede album, De schaduwzijde van Z, draagt nog steeds veel van die belofte in zich, maar is helaas toch een stapje terug. De elementen zijn er wel - humor, exotische locaties, intrigerende personages - maar op de een of andere manier valt het allemaal minder goed samen.

Het begint allemaal nog wel zo fris. Robbedoes en Kwabbernoot worden wakker op de maan, waarbij ze geen idee hebben hoe ze daar terecht zijn gekomen. Zwendel blijkt hier achter te zitten. Hij heeft een gigantisch laboratorium neergezet op de maan en kan niet wachten om dit aan Robbedoes, Kwabbernoot en de graaf van Rommelgem te laten zien. De vrienden zijn onder de indruk van het project, maar dan blijkt dat het gefinancierd door een eveneens op de maan gelegen pretpark voor de allerrijksten, die daar naar hartenlust kunnen doen en laten wat ze op aarde niet kunnen. Er wordt gefronst, er wordt gemopperd, en dan gaat alles, zoals dat hoort met dit soort projecten die op de maan gerealiseerd worden, helemaal mis.

Er is helaas ook wel wat mis met het verhaal. In hun drang te vernieuwen hebben de makers besloten om er net iets teveel knipoogjes en flauwe grapjes aan toe te voegen. Bij vlagen hadden we meer het idee een parodie op Robbedoes te zitten lezen dan een echt verhaal van Robbedoes, en dat is natuurlijk jammer met zo'n spannend gegeven. Er zijn ook net iets teveel personages die om aandacht vragen, waardoor veel van hen amper smoel krijgen, en het onverwachte einde is eerlijk gezegd helemaal niet zo onverwacht.

Natuurlijk kunnen we best leven met deze onvolkomenheden, want het blijft een verhaal van Robbedoes en Kwabbernoot. De heren mogen dan de afgelopen jaren aan populariteit hebben ingeboet, het blijft een van de leukste avonturenseries die je in de stripspeciaalzaak kunt vinden. Er zitten genoeg leuke vondsten en spannende scènes in dit boek om er geboeid door te blijven. De mooie, klassieke tekeningen van Yoann maken ook veel goed. Het boek meerdere malen herlezen om alles goed in ons op te kunnen nemen, zoals wel gebeurde met de boeken van voorgangers Munuera en Morvan, zien we echter niet snel gebeuren.

*****